Kendinizi tanıtır mısınız?
Merhabalar, ben Ahmet Emirhan Türkmen Makine Mühendisliği ikinci sınıf öğrencisiyim, Aspanda Bürküt İHA takım kaptanı ve pilotuyum.
Merhaba Ahmet Burak Bilgin, elektrik elektronik ikinci sınıf öğrencisiyim, aviyonikden sorumluyum.
Ben Mustafa Uğur Karaköse, daha çok yazılım konusunda özellikle bu yılki yarışmada görüntü işleme kullanılacağı için o konularla ilgili çalışmalar yapıyorum.
Ben de Bengisu Öcal, Makine Mühendisliği ikinci sınıf öğrencisiyim takımın kuruluşundan bu yana aktif olarak çalışıyorum. Yaklaşık 2 buçuk yıl önce kurulduk. Okul bünyesinin dışından çalışmalarımıza başladık.
Peki projeniz ile ilgili kısa bir bilgi verir misiniz mısınız?
Ahmet Emirhan Türkmen: Aslında çok basit bir tasarımla başladık üstlerine koyarak geliştirdik ama başta söylemek istediğim bu serüvene eniştem Mehmet Ali Ülker sayesinde başladım. Kendisi Kartal Merkez Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesinde uçak elektrik öğretmeni. Kendisi beni bu konuda eğitti ve geliştirdi. Kendi takımı olan Kartal Air’in çalışmalarında bulundurdu. Aslında bir nevi Kartal Air’in kanatları altından buraya kadar geldik. Kendisi bu yolda bana tasarımsal olsun, elektroniksel olsun birçok anlamda bana ve takımımıza yardımcı oldu. Ben de bir arkadaşıma danıştım ve bu takım için beni yarı yolda bırakmayacak öğrenmeye, havacılığa meraklı kişiler aradığımı söyledim. Neticesinde de 6 kişi olarak kurulduk. Ve onlara şunu dedim, “arkadaşlar korkmayın, ben de bir şey bilmiyorum, hep beraber öğreneceğiz”. Bu şekilde kurulumuz tamamlandı. Şuanda da tasarımlarımız bitti. Bizler sabit kanatlı İHA yapıyoruz. Geçen yıl serbest görev kategorisinden çok basit bir tasarımla katılmıştık. Görevimiz ise sarp alanlardaki yaban hayvanlarını beslemekti otonom bir şekilde. Belirlediğimiz noktalara İHA’mız kalkış yapıp yemlerini bırakıp tekrardan yuvaya aynı şekilde otonom olarak dönecekti. Lakin proje sunum raporunda baraj puanını geçemedik. Baraj puanı 68 idi biz 50 puan aldık ama görüntü işlememiz yoktu. Bu sene kategori olarak serbest görev değil de uluslararası sabit kanat kategorisinden katıldık. Proje sunum raporunu 79.63 puanla geçtik. Aynı zamanda TÜBİTAK 2209A kapsamında yaptığımız proje desteklendi. Yerelde de Kocasinan Belediyesi tarafından da bizlere 100.000 TL kadar bir malzeme desteği yapıldı. Bu seneki görevimiz ise belirlenen alanlara iki adet yükü belirli alanlara bırakmak. Bu sene yarışmada birçok parametre var. Uçağın ağırlığı, taşıdığı yükün üretimi, kurulum süresi, ağırlığı, tasarımı ve hacmi gibi büyük parametreler var. Bizim İHA'mızın diğer İHA'lardan farkı ise 3 boyutlu yazıcılardan üretiyoruz. Bu bizlere simetrik bir yapı ve şık bir tasarım imkanı sunuyor. Ayrıca gövdemizde kaldırma kuvvetine etki ettiğinden ve kanat yapısıyla uyumlu olduğundan dolayı diğer İHA'lardan büyük bir farkımız oluyor.
Bu projede en çok hangi noktalarda zorlandınız?
Ahmet Emirhan Türkmen: Bu projeyi yaparken bizim en zorlandığımız kısım maliyet ve yer konusuydu. Maliyet için ilk başlarda hep kendi cebimizden harcadık. Bizler için çok büyük paralar oldu bunlar, hala borçlarını ödüyorum henüz bitmedi inşallah bu ay bitiyor. Yaklaşık bir senedir borcunu ödüyorum. Onun haricinde mekan konusu bizleri zorlamıştı. İlk başlarda bütün malzemeleri ambara getiriyorduk. Ambar binasında büyük masalara koyuyorduk. Orada çalışmalarımızı devam ediyorduk. Sonrasında bizlere erkek öğrenci yurdundan yer tahsis ettiler ama tahsis ettikleri yer bizleri zorladı. Kışları donuyorduk yazları da yanıyorduk. O yüzden çok hasta olduk. Bazen çalışmalarımıza devam edemedik. Bizleri en zorlayan kısımlar bunlardı. Yani bizim temel ihtiyacımız aslında bizim arkamızda bu konuda duracak bizlere bu konularda yardım edecek kişilerin az olmasıydı. Bu sayı az olunca biraz zorlandık ama pes etmedik. Bize yardım edileceği söyleniyordu. “Biz sizlerin çalışmalarınızı görüyoruz, yardım edeceğiz” denilmişti fakat biz hep kendi yağımızda kavruluyorduk. O günlerden bugünlere geldik işte. Bizler için büyük bir serüven oldu.
Peki bu noktada çözmek için nasıl bir yol izlediniz?
Ahmet Emirhan Türkmen: Genel olarak sponsor arayışımız oldu. Kocasinan Belediyesi olsun Melikgazi belediyesi olsun, diğer belediyeler olsun, yardımseverler, hayırseverler olsun. Ama tabii ki de en büyük destekçimiz ailelerimiz oldu. Yazıcımı abim aldı, bu malzemeleri, motoru eniştem yardımcı oldu. Onların da çok büyük bir desteği var. Yer ve malzeme konusunda da Kocasinan Belediyesi bizlere yardımcı oldu. Gördüğümüz yer zaten bizler için gayet ideal hatta idealinde ötesinde , üstünde bir yer.
Şu an böyle bir projeye adım atmak isteyenlere nasıl öneriler verirsiniz?
Ahmet Emirhan Türkmen: Böyle bir projeye adım atmak isteyenlere en başta verebileceğim öneri bir heyecan olmalı, bir adanmışlık olmalı, bir şeye kendini adamalı. Ve bunları asla kaybetmemeli. Bunlara 4 kolla sarılmalıdır. Biz zaten bu aşamaya o şekilde geldik. Pes etmeyerek , sabrederek geldik. Başlarda uçağı yapıyoruz, bir tarafı tutmuyor, bir tarafı dökülüyor, uçuyor ya da uçamıyor, çakılıyordu. Hatta, sizlere şöyle bir anı anlatayım; Cumartesi 08:00 ve pazar gününün sabahına uçuşu ayarladık. Cumartesi saat 12:00’de çalışmaya başladık akşam oldu, çalışmamız bitti. Arkadaşlar gitti Alper diye bir arkadaşımız var. Uçak içimize sinmedi, tekrardan başladık. Tekrardan yaptık, saat gece 3 oldu. Uçağı taksiye koyduk. Tamam yürüyor, güzel ama bu sırada elektrikler kesildi. Baskılarımız yarıda kaldı. Sonra saat altıydı. Saat 8 de uçuş var. Ben “Alper, ben eve gidiyorum, uyuyacağım” dedim. Bir saatlik uyku için eve gittim. Annem “niye geldin” dedi. Sabah tekrar gittim. Uçağı piste koyduk yaklaşık 20-30 m kadar koştu yarım metre yükseldi ve yere çakıldı. Tekrar topladık, tekrar götürdük. Bu şekilde önerebileceğim en büyük şey bir heves, bir adanmışlık, olmalı. Pes etmemeleri gerekiyor. Bu konuları çok araştırdım çok videolar izledim. Arkadaşlara da önerebileceğim şey bu olabilir. Youtube'da bunlarla alakalı birçok kaynak var. Benim de bilmediğim arkadaşlarımın da bilmediği birçok konu vardır. Çünkü çok kapsamlı, çok geniş bir konu. Bundan dolayı, çok kaynak araştırmalılar.
