Sayın AGÜ Ailesi,
Çocukluğumun en eğlenceli zamanlarından birisi Ramazan ayı boyunca yaşanırdı. Babaannemin bütün engellemelerine karşın, her daim birlikte uyumayı sevdiğim dedemin sahurlarına kalkmak ve onunla birlikte sahur yemeği yemek benim için geceme büyü katmaktı. Ertesinde hiç oruç tutmadığım doğrudur ama yine de çok sevdiğim dedemle ortaklaşa bir faaliyette bulunmak sevgimi çoğaltmanın en güzel yollarından birisiydi. Ama elbette Ramazan’ın hemen sonrasında yaşanan günler bu eğlencemin zirvesiydi. Zira bu bayram, bütün çocuklar için olduğu gibi benim için de Şeker Bayramı’ydı ve adının hakkını verir şekilde her çeşit şekeri doyasıya tattığımız günlerle doluydu.
Bu günlerin benim için bu kadar özel olmasını sağlayan belki de sadece ailem için değil bütün bir toplumsal satıhta yaşanan birlik ve kutlama duygusuydu. Gerçekten de bayramlar bir toplumsal grubu birleştiren ya da aralarındaki bağları sıkılaştıran en önemli ortak faaliyetlere denk düşer, biz olma duygusunu toplumun tekil bireylerine hissettirir. Bu anlamda seküler bayramlarımızın yanı sıra, ülkemizde yaşayan insanların önemli bir kısmının kendini farklı varyantlarıyla birlikte ait hissettiği İslam dininin en önemli aylarından olan Ramazan ayı ve bayramı çeşitli şekillerde halen kutlanmaktadır.
Bu kutlamaların birçoğu Anadolu’da yaşayan insanların kutlamalarından miras kalmıştır. Gerçekten de Osmanlı İmparatorluğu zamanında bu kutlamalar hayli önemliydi. İnsanlar örneğin kahvehanelerde bir araya gelir ve saz şairleri semailer okuyup bazen de maniler düzerek birbirleriyle atışırlardı. Kamusal alanın en önemli eğlenceleri ise iftardan sonra başlardı. Kahvehanelerin yanı sıra hemen hemen tüm meydanlarda karagöz, orta oyunu gibi halk tiyatrosunun tüm seyirlik oyunlarını görmek mümkündü. Bu anlamda Ramazanlar güldürü ve güldürünün ayrılmaz bir parçası olarak toplumsal eleştirinin de dile geldiği dönemlerdi.
AGÜ Haber Bülteni olarak bireysel çıkarlarımızdan ziyade toplumsal birliğimizi ve adalet anlayışımızı pekiştirecek nice bayramlar dileğiyle…
