Devlet Tiyatroları Kayseri Şubesi yeni sezonu güzel bir oyunla açtı. 9 Ekim Perşembe günü prömiyeri yapılan oyunun adı Yanlış Pencere. Yazarları Billy van Zandt ve Jane Milmore, kendileri ABD'de bir tiyatro ekibinin başında yer alıyorlar.
Bu oyun korku ve gerilim filmlerinin usta yönetmeni (hatta babası) Alfred Hitchcock'a bir saygı duruşu niteliğinde. Bu oyun onun senaryolarında görülen izleklerden bazılarını sahneye taşıyor. Komedi türünde olan bu oyun tek perde idi.
Marnie, bir yazar olup polisiye konularında yazan biridir. Eşi Jeff ile yeni barışmıştır. Çifitimiz, bir yemeğe çıkmak için arkadaşlarını beklerler. Midge ve Robbie kendilerine katıldığı zaman, camın dışında yani komşularında yaşanan birtakım olaylar kendilerinin ilgisini çeker. Hatta kendilerini durduramaz, dürbünle gözetlemeye bile yeltenirler. Komşuları Thor Larswald da karısı Lila ile tartışmaktadır bu sırada. Sesler gittikçe yükselir ve bazı acayip sesler duymaya başlarlar. Vurma, kırılma gibi. Haliyle hepsinin içinde bir endişe. Lila Larswald öldü mü, ölmedi mi? Marnie, hem kendi polisiye yazarlığından gelen sezgilerini kullanıyor, yanına çaylağı Midge’i alıyor ve dedektifliğe soyunuyor. Tabi Jeff ve Robbie cephesinde olaylar bir kat daha karmaşık. Çünkü Jeff ile Lila’nın bir ilişki geçmişlerinin olması olayların açığa çıkmasını da bir o kadar zorlaştırıyor.
Metnin orijinalinde fazlaca Hitchcock filmi isimlerine (Arka Pencere, Kuşlar (ki güzel bir biçimde kullanılıyor), Vertigo) göndermeler öne çıkıyor. Hatta baş karakter Marnie’nin bizzat kendisi bir filminin ismi. Ayrıca, bir kavram daha geçiyor Hitchcock yazım tarzı hakkında, oyunun içinde bu da önemli bence. “Macguffin”. Anlamı, hikâyeyi ilerletmek için kullanılan ama gerçekte önemsiz olan nesne/bilgi demek oluyor. Ve bu oyunda da bir Macguffin kullanımı mevcut. Oyundaki karşılığını burada anlatmayacağım, oyundan çıkarım yapabilirsiniz.
Ancak, bir hususun unutulmuş olduğunu düşünüyorum. Hitchcock filmlerinde sıkça görülen “sarışın kadın” kontenjanı unutulmuş. Karakterlerin bazıları bu imgeyi kaldırabilecek durumdaydı. Eklenebilir ilerleyen temsillerde. Tabi, bu oyun enteresan bir kavramı da öne sürüyor. “Gerilimli komedi” mümkün olabilir mi? Malum, komedi biraz daha rahat olmayı, seyircinin içinin rahat ve huzurlu olmasını gerektirir. Tabi burada ironi kullanımı ve gerilimin dozunun çok iyi ayarlanması gerek ki, bu metin bu dengeyi çok iyi kuruyor. Hem bundan sonra ne olacak diye düşünürken, hem de karakterlerin hallerine gülüp geçebiliyoruz.
Burada oyunculukların da başarısını atlamamak gerek sanıyorum, çünkü bu metni sahneye koyabilmek için gerçekten dengeli bir oyuna ihtiyaç olacağını düşünüyorum. Hafif tetikte olma hali, panik, yer yer anksiyete. Bunların seyirciye gayet iyi geçtiğini düşünüyorum.
Dekor da gayet güzel hazırlanmış ve üç boyutlu olarak sahneye konumlanmış. Gel gör ki, dekor kullanımı her ne kadar çok akıllıca olsa da (bazı kelime oyunları ve final) seyircilerin bazılarına, özellikle sıraların iki başında oturan seyirciler için sıkıntı teşkil ediyor. Bunun için oyuna gidecek seyircilerin mümkün olabildiğince sıranın ortalarından koltuk alması önerilir.
Bunun dışında, izlemesi keyifli, güzel, akıcı bir oyun olmuş. Emeği geçen herkesi yürekten tebrik ederim.
Hepinize güzel bir gün diliyorum.
