Değerli AGÜ Ailesi
Hepinizin bildiği üzere 1 Eylül Dünya Barış Günü. Her ne kadar Birleşmiş Milletler 1981 yılında aldığı bir kararla Dünya Barış Günü’nü 21 Eylül olarak ilan etse de insanlığın büyük bir kısmı 1 Eylül 1939’da Almanya’nın Polonya’yı işgal etmesiyle başlayan II. Dünya Savaşı’nı ve sonrasında yaşanan acıları unutmamak adına barış çağrılarını 1 Eylül’de yineliyor. Dahası bugün her ne kadar savaşı bitirdiği düşünülse de Amerika Birleşik Devletleri’nin Hiroşima ve Nagazaki’ye atom bombası atması da insanlık tarafından halen eleştirilmeye devam ediyor. Zira bu bombalar yüz binlerce sivil insanın ölümünün yanında, sonraki yıllara yayılan etkisiyle de Japon halkına büyük zarar vermiş ve bu anlamda insanlığın bugüne kadar gördüğü en büyük kitle katliamlarından birisine yol açmıştı.
Tarihçilerin bir kısmının Japonya’ya atom bombası atılmasını, savaşın devam etmesi halinde daha fazla insanın ölecek olmasıyla meşrulaştırdığı doğrudur. Bu akıl yürütmenin sorunlarını bir kenara bıraksak bile, asıl mesele dünyayı yöneten büyük güçlerin bu ve benzeri katliamlardan hiçbir ders almamış gibi durmasıdır. Gerçekten de atom bombasının etkilerine şahit olduktan sonra dahi, dünya Soğuk Savaş döneminde birkaç kez daha nükleer savaşın eşiğinden dönmüştü. Sonra Soğuk Savaş bitti, ama çatışmalar durmadı. Günümüzde bile Avrupa’nın göbeğinde Rusya’nın Ukrayna işgali devam ediyor ya da Pasifik Okyanusu’nda emperyalist ülkeler sürekli birbirlerini deniyor. Daha da kötüsü, bu güçlerin elindeki nükleer silahlar artık çok daha fazla ve ölümcül ve bu silahları kendi etki alanlarını genişletmek için kullanmakta beis görmüyorlar.
İşte bu şartlar altında 1 Eylül ve insanların bugünü unutmaması daha da bir önem kazanmaktadır. Çünkü söz konusu güçleri durduracak tek aktör sıradan insandır. Yunan şair Yannis Ritsos’un söylediği gibi nefes almamızın teminatıdır barış:
Çocuğun gördüğü düştür barış.
Ananın gördüğü düştür barış.
Ağaçlar altında söylenen sevda sözleridir barış.
(…)
Kardeşler, barış içinde ancak
Derin derin soluk alır evren.
Tüm evren, taşıyarak tüm düşlerini.
Kardeşler, uzatın ellerinizi.
Barış budur işte.